مقالات

که در نزدیکی پوست انسان و حیوانات استفاده می‌شود و در این روش به خاطر وجود آنزیم‌های ترشحی توسط زالو، خواص دیگری نیز مانند رقیق کردن خون، از بین بردن گرفتگی‌های عروقی، کمک به بهبود زخم‌ها، پیوند اعضا و غیره وجود دارد.

تاریخچه زالو درمانی:
یوسف اصغری کارشناس سطح عالی حوزه علمیه، عضو فعال انجمن تحقیقاتی طب سنتی ایران اظهار داشت: زالو درمانی مطابق با شواهد تاریخی دارای سابقه چندین هزار ساله است که مطابق با آخرین تحقیقات آثار زالو درمانی به بیش از ۲۵۰۰ سال قبل می‌رسد، در ایران و یونان باستان، اطبا با دیدگاه پاتولوژی اخلاطی از این روش استفاده می‌کردند و حکماء یونان و ایران در آثارشان، اثرات و تدابیری را برای این روش درمانی بیان کردند که در این رابطه می‌توان به آثار جالینوس (۱۲۹-۱۹۹ م) و حکمای بنام ایران همچون جناب رازی (۲۵۱ – ۳۱۳ ه ق)، بوعلی سینا (۳۷۰ – ۴۲۸ ه ق)، سید اسماعیل جرجانی (۴۳۴- ۵۳۱ ه ق) و غیره اشاره کرد.

بهترین و بدترین افراد برای درمان با زالو چه کسانی هستند؟

این مدرس حوزه و دانشگاه درباره مزاج زالو افزود: زالو از لحاظ مزاجی، دارای مزاج سرد و خشک است و حکمای بنام ایران زمین دراین رابطه معتقد بوده‌اند که بهترین افراد برای درمان با روش زالو درمانی افرای هستند که مزاجشان گرم و تر و یا در اصطلاح دموی مزاج ها هستند و بدترین افراد برای زالو درمانی افراد سرد و خشک هستند که در اصطلاح معروف به سوداوی مزاجان هستند.
وی اضافه کرد: لذا باید افراد جامعه در نظر داشته باشند که بنابر تقسیم بندی مزاجی که در کتب طب سنتی ذکر شده است یعنی ۹ طیف مزاج که عبارتند از چهار مزاج مفرد یعنی مزاج گرم، سرد، خشک، تر، و چهار مزاج مرکب که شامل مزاج گرم و خشک که در اصطلاح به آن صفراوی مزاج می‌گویند، مزاج گرم و تر که به دموی مزاجان معروف هستند، مزاج سرد و تَر که به بلغمی مزاجان معروفند، مزاج سرد و خشک که به سوداوی مزاجان معروفند و مزاج زالو که زالو درمانی نیز برای ۴ طیف مزاجی شامل مزاج گرم و تر، مزاج تر مفرد، مزاج گرم و خشک و مزاج گرم مفرد مفید است، بنابراین بدون دلیل قانع کننده زالو درمانی برای افراد دیگر مناسب نیست و حتی امکان دارد مشکلاتی نیز ایجاد کند.

بیشتر بدانید از کاربرد زالو درمانی
از زمان مصر باستان، برای درمان ناهنجاری های زیر از زالوها استفاده می شود:

عفونت ها سیستم عصبی مشکلات دندانپزشکی بیماری های پوستی

امروزه، آن ها بیشتر در جراحی های پلاستیک و سایر جراحی ها کاربرد دارند، چون زالوها، پپتیدها و پروتئین هایی را برای جلوگیری از لخته شدن خون ترشح می کنند. این ترشحات همچنین به عنوان ضد انعقاد آور شناخته می شوند که می توانند خون را به سمت زخم ها جاری کرده و به بهبودی زخم ها کمک کنند. چندین شرایط وجود دارد که در آن ها می توان از زالو درمانی استفاده کرد.

افراد با شرایط زیر می توانند از این مزایا بهره مند شوند:

قطع عضو عوارض جانبی دیابت مبتلایان به بیماری قلبی افرادی که تحت عمل جراحی زیبایی قرار گرفتن همچنین زالو درمانی برای درمان لخته های خون و واریس هم استفاده شده است.
کاربردهای پزشکی زالو درمانی
مواد شیمیایی حاصل از بزاق زالو به مواد دارویی تبدیل شده اند که عبارتند از:

آرتروز بواسیر فشار خون مشکلات پوستی رگ های واریسی

خواص ضد التهابی و بی حس کننده در بزاق زالو باعث کاهش درد و حساسیت در محل اتصال مفصل می شود.

بیماری قلبی: افراد مبتلا به بیماری های قلبی برای بهبود التهاب و گردش خون می توانند از زالو درمانی استفاده کنند. در چند سال گذشته، زالو درمانی به روش درمانی جایگزین قابل قبول برای مبتلایان به بیماری عروقی و اختلالات عروقی تبدیل شده است.

سرطان: زالو درمانی به دلیل دارا بودن مهارکننده های پلاکت و آنزیم های ویژه موجود در بزاق زالو می تواند در درمان سرطان مفید باشد. اما این روش در مبتلایان به سرطان خون خاص توصیه نمی شود اما نشان داده شده است که این روش درمانی اثرات سرطان ریه را تسکین می دهد.

تسنیم / پزشکت

گردآوری: پرشین وی